1. ad magnificum dominum Ioannem
Portensem equitem splendidissimum

Candida Pieridum sacris ut nona viretis

Spirantes me florum inter mollesque rosarum

Frondes, Permesso non longe ab flumine, montis

Parnasi somno sopitum texit, ab imo

5

Pectore sic fatur: "Clara de laude tuorum

Pauca virum resonare sacro, Vincentia, plectro

Et celebri Latias de te virtute per urbes

Fert animus. Coepto vires mihi carmine, turbae

Aoniae si saepe faves, da, Phoebe, Thaliae.

10

Ausoniae salve, foelix Vincentia, terrae

Insignes reliquas divina laude Latinas

Ex<s>uperans urbes: populo foecunda situque

Clara nimis, laetae foelix atque ubere glebae

Et gemmis auroque potens viridisque iuventa,

15

Viribus atque armis pollens et robere firmo;

Consiliis verbisque senum tu pacis amatrix;

Te pudor et probitas decorat pietasque fidesque;

Tu Vestae pia sacra colis; tu semper honesti

Virtutumque parens, in relligione sacrisque

20

Diceris esse Numa et priscis celebrata Sabinis

Simplicitate magis. Mores, leges quoque servas,

Quas veteres coluere patres, ultrixque malorum,

Praemia digna bonis, meritos et reddis honores.

Dotibus his claram miris te laudibus ornant

25

Insignes iuvenes, quos saeva in praelia Mavors

Ire iubet, quorum fessis Bellona lacertis

Horrida dat vires: illi, clangore tubarum

Et lituum stridore accensi, spicula torquent

Quanta ferox quondam Phrygiis sub moenibus Hector,

30

Aeacides saevis Graium seu maximus armis,

Seu Pyrrhus rapidis subiit quum Pergama flammis,

Tradita quum Priami sacrata altaria circum

Aut latus aut iugulum rutilo mucrone reclusit,

Quanta vel Ausoniae telluris gloria Turnus,

35

Troius aut Latiis Aeneas magnus in arvis.

Sic, bello assueti, vitam pro laude pacisci

Ardent, et pulchra pro libertate labores

Mille pati, ut Senonum subito qui marte furores

Et domuit pressitque feros aurumque recepit,

40

Romuleo assertor patriae decoratus honore;

Impiger aut Libycos tanquam Marcellus in hostes,

Heu mortem insidiis inter qui martia tela

Oppetiit, patrio tectus minus ossa sepulcro;

Seu celeber spoliis veluti qui Lartis opimis;

45

Vtque ferox Cocles superavit laude, reciso

Ponte, suam laesus coxam, Tyberina fluenta;

Seu qui sacratis, vix iam credibile, flammis

Impositam torvo spectavit lumine dextram;

Inclytus aut tardis quondam ceu Maximus armis,

50

Effringens Libycas vires hostemque superbum,

Caedibus Italiam qui tot turbaverat annis,

Roma, tuos propria texit virtute penates.

Dant pariterque suae vires et robora genti

Quos genuisse ferunt te quondam: martia tanquam

55

Fulmina Cinna ferox, romani certa senatus

Spes populique salus; et gloria clara Perendus,

Externi generis, pulsat qui vertice Olympi

Sydera, poene tulit toto victricia mundo

Signa ferox, nullo fertur superatus ab hoste.

60

Et tibi nonne, decus Latiae Vincentia terrae,

Illa ego quas habui grandes hoc tempore vires

Laeta dedi? Toto qui fulget in orbe Sabellum,

Quantum vel coelo radiis vallatus acutis

Cynthius, aut intus quantum soror alma minores

65

Vsque focos reliquos aut quantum Phosphorus ignes.

Post hunc nonne dedi Perusinum vertice sacro

Franciscum solitum Phoebi dignissima plectro

Ludere? Non secum pi<m>pleo certet in antro

Vates, Castalii vitream seu fontis ad undam,

70

Pergite, quis studium celeri contingere cursu

Quam cupit Aonio chorus omnis vertice metam

Pierius: palma merita nam digna dabuntur

Praemia quae vestris patrio iam sanguine cretis.

Anguiger ille sacro quondam clarissimus ore

75

Matthaeus; clarusque simul sermone Pelasgo

Omnibonus, splendor Latiae telluris honosque,

Doctiloquo fultus tantum qui munere linguae

Ausoniae, chartis opus Arpinatibus ut par

Poene suum dederit; non illud avara vetustas

80

Deteret aut rapidae quae carpunt omnia flammae,

Illud non seri cineres, non impia laedent

Fata: data quantum mundus se lege tenebit

Vivet. Cumaeae sic saecula longa Sybillae

Vincet, vel Priami, Pylii seu Nestoris, annos.

85

Lecta sacro quem post Eliconis vertice Lusci

Serta virent; cuius moritura volumina nunquam

Et Latia tam digna toga, resonanda canoro

Pectine Apollineo. Domina et qui grammata in urbe

Vera dedit, priscus divini carmine vatis

90

Insertus laude insignis notusque Palaemon.

Portensis genuere laris quem stemmata, iure

Inclytus, ingenti fama perfertur ad astra,

Ioannes, Patavi grandi mercede professus,

Maxima dona deum, leges sacrataque iura.

95

Hos inter nituit claro Portensis honore

Franciscus, patria quo non fuit alter in urbe

Consiliis certis animoque potentior, omnis

Lux patriae, populique decus, spes, fama, salusque.

Clarus Alexander, genuit quem Nevia proles,

100

Legibus egregia Patavi cui primus in urbe

Iam locus atque ingens merces, data dignaque semper

Praemia; namque auxit leges divinaque iura,

Orbe quidem foelix, nitidis foelicior astris.

His quoque Paiello quondam qui sanguine cretus

105

Infert se sotium, gestis insignis avitis,

Guiielmus. Summosque domus Carola triumphos

Iam meruit virtute potens opibusque virisque.

Hinc fuit arguto qui mentis acumine cautus

Res mundi et varios coeli dignoscere motus

110

Quicquid et Alcidem docuit iam maximus atlas,

Pleiadas pluviasque Hyadas tardumque Bootem,

Noctivagaeque vias Lunae Solisque meatus

Et genus unde hominum, pecudes pictaeque volucres.

Caietane, tuae referes quoque gloria gentis

115

Nomen et omne decus, quondam tu summa Thienae

Sydereique poli cursus et gloria rerum,

Solibus hybernis et tardis noctibus omnes

Reddere tu certas causas rebusque creatis,

Et potis immensi forsan secreta tonantis,

120

Nota prius nullis, aeternaque foedera miris

Iuncta modis, tantumque homini crudeli a fata,

Noscere, quo maior toto non fulsit in orbe.

Ipse, inter primos praestanti pectore, Orontus

Grande tibi quondam, foelix Vincentia, nomen,

125

Multa, fidem propter, summa pietate pericla

Irriguoque, miser, multos sudore labores

Expertus tribuit, fuerat qui Troica dignus

Saecula et extremos transcendere Nestoris annos.

Multum etiam vobis fas nunc gaudere, iuventus

130

Vincentina, simul mihi quod tam chara, fuerunt

Quantum vestri Bromio ante patres Phoeboque gregique

Pierio sacroque choro: nam vertice ut illi

Astra suo feriunt, sic vos me nunc duce Musa.

Sed visum libuitque mihi consistere paucis,

135

Insignes iuvenes; vos nunc, quia nomen et ampla

Fama decusque acuunt, horter moneamque rogemque

Semper ut in studiis, sacrae dum munera Cyrrae

Nostrarumque libens tribuo decus omne sororum,

Quod decet (ut facitis) miro pergatis amore.

140

Divitias omnes superant niveosque lapillos

Purpureoque Tyri saturatas murice vestes,

Grandia vel nimio laetissima iugera cultu,

Divinae vatum laudes; sibi tempora lauro

Cinguntur viridi, maneant ut laude perennes.

145

Tempora labuntur, iuvenes, advertite mentem,

(Proh dolor!) et celeri properat mors impia gressu,

Forma bonum fragile est, penitus quam curva senectus

Depopulat; vivunt animi mortalia donis.

Venit ut ad Stygios, chara pro coniuge, lucos,

150

Si mollire Herebi Ditem Ditisque tremendi

Persephonem potuit cantu miserabilis Orpheus,

Dum nigrae stupuere domus Stygiique penates

Et canis et, nexae foedos pro crinibus angues,

Eumenides nullisque palus superanda carinis;

155

Thebanae Amphion clarus si conditor arcis

Grandia mota loco traxisse in moenia saxa

Humano fertur cantu: mollire canoris

Posse mihi vestras liceat nunc versibus aures".

Haec ait: et mihi tunc, per amoena vireta sopores

160

Carpenti placidos, ubi mollia prata ligustris

Vsque nitent niveis et florum mille colores

Luteolaeque decus violae ridentque rosarum

Frondes, sopitum quo me prius alma lacertis

Musa suis tulerat, qualis Titonia coniunx

165

Aurea, quum nitidum radianti vertice coelum

Fulgida, seu picto decorat quum lumine miris

Insignis radiis variisque coloribus Iris,

Visa abiens talis Musarum nona, Thalia.

 

2. ad dominum Federicum Portensem
moribus et litteris praeditum

Tempus ad hoc surdo deduxi pectine carmen

      Hac de Portensis nobilitate domus,

Quod, Fedrice, solet Cererem Bacchumque negare

      Grandibus ingeniis improba pauperies.

5

Ast ego, qui quondam Portensi natus in aula,

      Ordior antiquae stemmata clara domus.

Hic laris ut tantae gentis repetatur origo,

      Praestantes nimium qui referantur habet.

Hos inter celebres, nituit qui lege priores

10

      Devicit Patavi gloria rara viros,

Cuius quot nunquam moritura volumina in orbe

      Perlegit et gestat virgo puerque sinu.

Hic gravitate Cato genitus vitaque pudicus

      Franciscus, recti cultor, honos patriae.

15

Quid, quod miramur quod non reddantur honores,

      Quod non marmorea dignus in arce cubet

Quem tantum virtute virum iam carmine vates

      Clarus Apollineis tollat ad astra modis?

Hoc iacet in tumulo, sanctum qui iure senatum

20

      Rexit, spes inopum, quem gemuit populus.

Et, Fedrice, tibi quondam Mars horridus arma

      Clara dedit, titulos ante ferenda tuos.

Ex aliis alii belli praeclara trophaea:

      Tu pete de propria stemmata mille domo.

25

En te iam video fortem concurrere telis

      Innumeris, nostrae gloria militiae.

Si laris istius cunctos percurrere tentem,

      Et stella et numero cedat arena meo.

Nam frondes quot sylva gerit, Met<h>ymna racemos,

30

      Sydera quot coelum, quot numerantur aves,

Quot pisces Neptunus habet, plumasque quot ales,

      Quotque oculos volucris, Iuno, dicata tibi,

Quot thymo pascuntur apes, quot rore cicadae,

      Quot blandi flores culta per arva nitent:

35

Tot celebris gens ista viros, foecunda virorum,

      Quis placuit semper gloria, fama, decus.

Qui carpunt auras vitales suspice, quorum

      Ioannes genitor nomina prima tenet.

Nomina prima tenet non fulvae pondere massae

40

      Aut quod possideat iugera culta soli,

Dotibus ast animi mortem superantibus ipsam,

      Pectoris et summis ingeniique bonis.

Quid mirum, patris sequitur vestigia, mores,

      Iustitiam, vitam, consilia, ingenium,

45

Virtutes, vestam, pietatem, templa, pudorem,

      Virginis et laudes assiduasque preces.

Ille minus fortunae enses trepidare nec ictus,

      Pellere sed forti pectore quidque malum

Et rebus servare modum, certos quoque fines,

50

      Scire futura sequi commoda larga boni.

Ioannes verum est imitator nominis huius,

      Alter erit vestra censor in urbe Cato.

Insuper est Gabriel, priscus quo vincitur omnis

      Romanus celeber, Curio, Fabritius,

55

Gens Veneris Caesar, Pompeius, Scipio, Crassus

      Et quorum Livi nomina charta refert.

Hunc decorant nati, nimium se digna propago,

      Portensis semper splendor honosque togae.

His Guido addatur, iuris legumque peritus,

60

      Et cui fraternus par probitate chorus,

Cui mens, ingenium, corpus, iustitia, mores,

      Relligio, pietas, robora, simplicitas.

Iureque non Paulum celebrem fratresque silebo,

      Quis recti calido pectore crescit amor.

65

Legibus et Guido et Paulus (nam vera fatebor)

      E<x>superant qui sunt quive fuere pares.

Simoni et virtus tanta et reverentia recti,

      Quanta fuit nervae Cecropiove seni.

Numina mente colit pura, probus atque quotannis

70

      Dona dat innumeris grandia pauperibus.

Hinc illustris eques Ioannes, clarus et alter

      Frater lege, sacri roreque tinctus equi.

Ad vos ut redeam, fratrum me turba tuorum

      Admonet ut mores ingeniumque canam.

75

Quis iuvenem doctum Patavi vitaque probatum

      Extollat meritis laudibus ad superos,

Indole qui dignus Latia, dignusque Pelasga,

      Clarus et aeternis dotibus ingenii?

Viribus immensis animi quem Mantua laudat,

80

      Crede, potest armis militiaque nimis:

Hic tantum potis est, Latii nunc gloria, quantum

      Hectoris in Phrygiis robora littoribus.

Quis mores, Nicolae, tuos animosque viriles

      Atque brevi celeres carmine dicat equos?

85

Tros Anchisiades cunctis aut Hector haberis,

      Phoebea seu quem fixit in aede Paris.

Fortior assurgit robusto pectore summus

      Brunorus, valida qui geret arma manu.

Hic armis fortesque duces turmasque feroces

90

      Sternet, militiae nanque erit arte decus.

Quem pariter sequitur, natus foelicibus annis,

      Franciscus, fausto natus et auspitio,

A quo saepe quidem pugna superabar equestri,

      Incoleret vestros quum mea Musa lares.

95

Restat Alexander, plectro laudandus eburno,

      Effigiem tribuit cui Cytherea suam;

Sed, formose puer, tali modulabere cantu

      Ad cuius stupeant aspera saxa sonum.

Flamina tum flatum, tumidos tunc aequora fluctus

100

      Deponentque truces exagitata minas.

Sed vos, clara domus, nimium, gens nobilis, hortor

      Ad sacri et docti laurea serta chori,

Dum vos Franciscus virtute et moribus ornat,

      Franciscus tota maximus Ausonia,

105

Cui placidae et mites deducant candida Parcae

      Stamina: nam Latii est splendor honosque soli.

3. domini Federici responsum

Ipse tuis verbis incensus laudis amore,

      Praeceptor, Phoebum Pieridesque colam

Praecipis ut, donec nostra Franciscus in urbe

      Doctus da Latiae plectra secunda lyrae.

5

Sed tibi quas referam tanto pro munere grates

      Et quae pro miti pectore dona feram?

At cape seu vestes auri seu pondera fulvi,

      Vatibus ingrati ne vocer esse animi.

Muneribus dandis certe sum Caesare maior,

10

      Maior Alexandro, maior et Annibale.

Linque, precor, steriles Musas, sterilisque cathedras

      Bellerophonteas linque, age, linque deas;

Aonios iam linque choros et culmina montis

      Parnasi, unde alio sacra caterva fugit.

15

Nunc gemit ecce Clio, sicca est Permessidos unda,

      Ex vatumque oculis decidit humor aquae.

I, sequere aut leges vel quas Epidaurius herbas

      <H>aemoniis docuit caedere falce iugis,

In loculis si forte auri vel pondera mille

20

      Aut si vis foelix vivere in orbe diu.

 

4. ad Portam domum nobilem

Porta, ego ne dulces monitus laudataque iussa

      Asperner? Numeris iam referere meis.

Tu dominum decoras, patrem quem fors mihi quondam

      Alma dedit, sine quo iam mea vita nihil,

5

Virtutum foecunda parens, foecunda virorum

      Quales illa tulit candida simplicitas.

Est tibi, confiteor, dominus qui robore firmo,

      Pectore qui forti perferet omne malum.

Hic quantum multos excedit tempore et annis,

10

      Tantum alios superat viribus ingenii.

Huic par non ullus vita, probitate fideque,

      In quo vesta habitat relligioque Numae.

Exulta iam, Porta, igitur, quod nacta patronum

      Tam celebrem tibi sis, tam celebremque virum.

15

Profer et hinc laetam faciem vultumque serenum,

      Quod domini teneas maxima iura tui.

Porta, magis laetor nostro te includere versu

      Quam Phrigias optem divitiasque Midae;

Sed domino me dede tuo, quem sors mihi patrem

20

      Iussit, si foelix vivere in orbe cupis.

 

5. ad turbam Pieriam de iuvene poene mortuo elegia

Cuum mihi non aliquid sit nostro tempore maius

      Quod canerem, Musis turba dicata novem,

De me elegos tristes, elegos sic iure vocabo,

      Incipiam: imparibus, vulgus, adesto modis.

5

Sextili iam mense dies sunt ferme peracti

      Bisseptem et lauro mane revecta dies,

Limina quum subii; at, Phoebum castasque sorores

      Vt vidi, crevit pectore magna sitis

Vt te, o Antoni, quo non praestantior alter,

10

      Historiamque tuam, pluraque concinerem.

Tum, Phoebo sacrata manus, puer affuit et me

      Dispolians tentat tundere poste caput.

Dehinc non dura meas Clotho properavit ad aedes

      Cuum mea iam pressit lumina sera sopor

15

Et lectum ad nostrum Stygius chorus affuit omnis,

      Tantalus, Ixion, Eumenidumque faces,

Defuit haud varium multo cum lumine monstrum,

      Saepius et qui tum dicere: "Noster eris".

Quae gerit impexos atris pro crinibus angues

20

      Astitit et Ditis Persephonesque furor,

Atque canis Stygius, stellatus iaspide pulchra

      Venit ut, assuetos edidit ore sonos.

Fluctuat hinc venter fundoque exaestuat imo

      Et mea membra, suo cassa liquore, gemunt

25

Vtraque: nanque meos febris consumpserat artus;

      Haec rapuit lympham, fervida ad ore merum.

Tunc immensa sitim tantam non flumina sedent,

      Nec rivi Musis sacra nec unda novem.

Ante oculos letum tandem quum staret, Apollo

30

      Me celebrem et mitem iussit virum.

Hic, ubi colla gravi morbo languentia vidit

      Et mea non solito membra labore premi,

"En nostras - inquit - iuvenis, veniemus ad artes:

      Nam dare decretum praesidium est animo".

35

Hic, sacra turba, sacris Musis adverte parumper,

      Indicat haec calamo quod mea charta brevi.

Qui fluvios stygios et qui vada tristia vidi

      Et tetigi nigri qui modo tecta dei,

Artibus en Phoebi superas traducor ad auras,

40

      Obvia moxque oculis astra fuere meis.

Tempus erat plenis manibus quo vasa ferebat

      Sextilis, quo tum flumina ventris eunt,

Quum proprios ascendo lares, quum tecta pererro,

      Qua rapidus quondam pes meus ire memor,

45

Querendo febris causam, ne obtundere posses

      Vocibus assiduis Pierium iuvenem.

Haec volui tardo calamo lusisse manuque

      Sopita, ut legeres dicere quod nequeo.

 

6. ad Variscum medicum

Non, Varisce, suis Phoebus nec filius herbis

      Tam potuit, fateor, quam tua docta manus.

Quae capis, ipse licet dicas "Sunt munera parca",

      Non tamen omnipotens, crede, minora dabit.

 

7. ad dominum Franciscum Portensem

Erigit alta suum quantum caput alnus ad astra,

      Aethera vel quantum vasta cupressus adit,

Quantum vel superat reliquas sol lumine flammas,

      Quantum vel celsa lumina parte micant,

5

Tanta tibi est virtus, tantum nomenque decusque

      Tantaque dos animi, pectoris, ingenii,

Inter ut illustres merito numerere poetas,

      Temporibus quorum laurea serta virent.

Gratulor ergo tibi, Francisce, hoc tempore, quantum

10

      Exhilarant suavi pectora laeta mero.

 

8. de regio aedifitio Thieneo

Pyramidum nitidis astris pendentia saxa

      Et Babilonis opus Mausoleique labor

Et Capitolini celsae Iovis atria molis

      Satque sacris Magni clara theatra modis

5

Aedibus his aequum est cedant; nam prisca senectus

      Huic par non ullo tempore vidit opus.

Astra petunt muri levi de marmore ducti;

      Cuncta decent: postes, aula, fenestra, locus.

Ille igitur foelix nimium cuicumque licebit

10

      Hic animi faustos ducere pace dies.

 

9. quod purus spiritus ad sydera remeet

Ossa iacent tumulo, foelix ad sidera tendit

      Spiritus, aethereos dignus adire lares.

 

10. de vatibus non immerita querela

Heu vates miseri, grandi qui culta labore

      Et faciunt sera carmina fausta die,

Quos vigiles Steropes, Brontes et nudus Pyracmon

      Multaque quos media nocte lucerna videt;

5

Percurrunt fessi tam longa volumina in hora,

      Historias, orbem, sydera, rhetoricos.

Dic, rogo, quae merces? Quae tanti digna laboris

      Praemia? Quae doctis munera carminibus?

Merces sutori, merces dignissima fabris

10

      Sumit et aera sua vir sacer alba prece.

"Quid mirum? Vates, evincti tempora sertis,

      Non horrent fatum, pensa nec ulla trium".

Et nugae et vanum! Terris namque omne quod ortum est

      Et fatum et leti iura nefanda timet.

15

Aspera fata quidem merito mortalia cuncta,

      Quadrupedes trepidant alituumque genus.

Invida namque, vides, aequat mors omnia falce:

      Illa rapit iuvenes, subripit illa senes.

Vatibus aeternis non reddit praemia siquis,

20

      Ora canis Ditis sentiat et rabiem;

Pernegat et siquis miseris dignissima dona,

      Thesiphones noscat quanta sit ira trucis.

Illi, quisquis erit, sint tempora nulla quietis,

      Sintque graves tenebrae, sit neque grata dies.

25

Si labor immensus vati, cur debita, parce,

      Praemia, cur doctis munera digna negas?

Tempore quod nostro merces iure omnibus aequa,

      Vatibus et miseris nulla moneta datur.

 

11. ad libellum

Est antiqua domus: paries se attollit in auras

      Marmore colludens artificisque manu,

Ianua cui celebris variis distincta figuris

      Corsque brevis, circum candida saxa nitent,

5

Dextra magnificae scalae quas docta Myronis

      Seu sculpsit Scopae Praxitelisque manus.

Inde aptus celsusque locus, qui mille columnis

      Stat niveis, quem sol flammeus usque ferit.

Planities hinc blanda nitet quam buxea sepes,

10

      Frondea quam decorat sylva nemusque virens

Et cisterna, polum miris quam laudibus usque

      Fert populus: dicas nobile nectar aquas.

Huc intrare opus est, Codex, ubi iudicis aures

      Extimeas, nam te rodere censor avet.

15

Rhinocerotis habens nasum, doctissima turba

      Errata insolito turpia dente ferit.

"Patroclum timeam, suavem Pyrrhique parentem?

      Hos prorsus scindent qui tua scripta magis.

Quid faciam?" Tectum solers lentusque subibis,

20

      Iudicis expallens ora cruenta trucis.

 

12. ad musam de Francisco Maturantio

"Quis, rogo, doctarum facilis, dic, nona sororum,

      Gryneum incoluit Castaliumque nemus,

Arida Permessi satiatus guttura rore

      Atque satur divum nectare et ambrosia?

5

Qui vestros campos et amoena vireta pererrat

      Rurave qui nitidi florea solis adit,

Obstrepit horrisono qui Martis proelia cantu,

      Pectora qui regum miraque castra ducum

Quique elegos miseros ludit grandesque cothurnos

10

      Et tenues soccos materiamque levem,

Cuius erunt veluti Ciceronis scripta soluto

      Eloquio vel opus, Quintiliane, tuum.

Hisoriam dicas Livi monumenta diserti

      Claraque nec ullo scripta relata pede.

15

O magis atque magis, quicumque est iste beatus,

      Dignus et Euboicos vivere in orbe dies!

Dic, rogo, doctarum facilis, dic, nona sororum,

      Grata mihi tanti nomina clausa viri,

Carmen ut hoc illum, spirantes dum reget artus

20

      Spiritus, aeternas tollat ad usque faces".

Olli Pierii facilis sic infima coetus:

      "Hic te vir celeber nunc, Perusine, cupit."

 

13. libellus ad vatem

"Indue me, vates, Libyci non magne leonis

      Seu me frendentis tegmina pellis apri:

Nanque tuos monitus, rigidos Portensis et ungues

      Iudicis et timeo tela parata neci.

5

Quisquis ibi Phoebum sequitur Phoebique sorores,

      Nititur et sacri scandere tecta iugi,

Haurit et Aonio vitreos e fonte liquores,

      Doctus Apollineis hic canit arma modis.

Verum non omnes divina poemata curant,

10

      Serta nec aeternis laurea temporibus.

Res hic coelestis meditatur, ut omnia divum

      Alter iura fovet, lucida et astra poli.

Ergo iure queror, patulis nanque auribus hauris

      Quae colat has Phoebo turba dicata domos.

15

Denique villosi fultus si pelle leonis

      Aut si spumosi tegmine tectus apri,

Non hominis rabiem timeam, non tela cruore

      Tincta Lycambeo, iudicis ora trucis.

At nunc quid faciam?" "Ronchos, age, fraude solutos,

20

      Falle: dolus Phrygias vertit Vlixis opes."

14. ad magnificum dominum Ioannem Portensem
equitem splendidissimum

Me perspecta satis fidae tibi pondera mentis

      Cogunt tam celebris limina adire domus,

Divitiis animi dono cultissime divum,

      Ioannes, foelix vivere digne diu.

5

Quem fero nunc igitur mecum salvere libellus

      Et vos et Phoebo haec tecta dicata iubet.